Er is één riviertje dat heel Zuid-Limburg van oost naar west doorkruist. En dan ook nog mooi diagonaal. De Geul. Ons aller Geul. Zij komt bij Cottessen in de zuid-oosthoek van Limburg ons land binnen. Via Overgeul, Schin op Geul, Valkenburg aan de Geul en Geulhem gaat het naar buurtschap Voulwames ten noorden van Maastricht. Daar stroomt de Geul uit in de Maas, na 36 kilometers door het Zuid-Limburgse land.
Dat is toch maar mooi 36 lange kilometers poëzie-plezier, moeten ze bij Gedichten langs de Geul gedacht hebben. Een lang lint van 36 hele kilometers om te voorzien van zuilen met gedichten. Langs een stroom die meandert, verkoelt, voedt, glinstert, en een continue bewondering afdwingt.
Haat-liefde
Even een kleine bekentenis: ik heb door de jaren heen een soort haat-liefde verhouding met poëzie ontwikkeld. Na mijn aanvankelijke geestdrift voor alles wat naar dichtkunst riekt, vond ik al snel al die gedichten zo té persoonlijk, zo onuitstaanbaar niet-te-doorgronden. Mijn voorzichtige conclusie: poëzie, daar wordt de maker blij van en de lezer iets minder. Nee…poëzie, ik durfde me er niet meer aan te wagen. Niet om te schrijven. En ook niet om te lezen.
Blij
Totdat ik dus de Gedichten langs de Geul ontdekte. De kracht van het gedicht in de natuur. Is het omdat je de wind langs je wangen voelt en het water hoort ruisen terwijl je de poëtische zinnen in je opneemt? Of omdat de frisse lucht in je longen het momentje van bezinning intenser maakt? Of is het gewoon de verwondering over dit mooie, goed gelukte initiatief? Doet er niet toe, feit is: de gedichten langs de Geul inspireren, ontroeren, stellen vragen en geven antwoorden tegelijkertijd. En ja, ik word er toch ook blij van.
Ster
Zoals van Ster van Vasalis op de parkeerplaats in Wittem. Dit gedicht gaat over de mens, tegenover het grootse, verstilde universum. Over de ster, die gemaakt is van licht en geen verdriet kent. Al lezend ontwaar je in je rechterooghoek het imposante klooster aan de overkant van de weg. Pleisterplaats voor de ziel. Vol lichtende sterren. Een meer toepasselijke plek voor dit gedicht is niet denkbaar.
Schaap
Ook blij word ik van Mij, Schaap van Mark Boog. Gedicht én schapen zijn te vinden bij het Geulbeemdenvoetpad in Epen. Vooruit, een stukje dan:
En ik tors mijn wol mee of het verlies van wol,
en ik kijk vol overgave uit mijn
vochtige ogen. Ik ben gelukkig met wat ik heb.
Tevreden
Kijk, daar hou ik van. Tevredenheid. Met of zonder wol, het schaap is gelukkig. Het ploetert voort met z’n wol, of met de leegte die de wol achterliet, het geeft niet, nieuwsgierig blijft het om zich heen kijken, met een contente blik.
Prachtige, meanderende Geul. Stemmige gedichten. De combinatie is 47 gedichten lang genieten.
Meer info
Er zijn gedichtenroutes in de gemeenten Gulpen-Wittem, Valkenburg en Meerssen. Kijk voor meer informatie op www.gedichtenlangsdegeul.nl.